Η εξέλιξη του ευρωπαϊκού πλούτου
Κατ’ αρχάς, στην έκθεση γίνεται σαφές ότι η Ευρώπη εξακολουθεί να είναι µια πλούσια περιοχή. Ο καθαρός πλούτος των νοικοκυριών εκτιµάται ότι αυξήθηκε κατά 1,7% το 2013 για να φθάσει στα 56 τρισ. ευρώ, ξεπερνώντας τα 54,5 τρισ. ευρώ το 2007, δηλαδή βρίσκεται σε υψηλότερα επίπεδα από την περίοδο πριν από την κρίση και σε επίπεδα που δεν είχε φτάσει ποτέ πριν. Όµως, οι διαφοροποιήσεις µεταξύ των κρατών είναι µεγάλες, µε τους ισχυρούς να καρπώνονται τη µερίδα του λέοντος. Για παράδειγµα, οι χώρες που έχουν τα µεγαλύτερα ποσοστά του συνολικού ευρωπαϊκού ιδιωτικού καθαρού πλούτου είναι η Γερµανία µε 13,2 τρισ. ευρώ, το Ηνωµένο Βασίλειο µε 9,6 τρισ. ευρώ, η Γαλλία µε 9,5 τρισ. ευρώ και η Ιταλία µε 8,3 τρισ. ευρώ. Αυτές οι τέσσερις χώρες κατέχουν µαζί περισσότερα από 40 τρισ. ευρώ πλούτου, ποσό που αντιστοιχεί σε περισσότερα από τα 2/3 του συνολικού ευρωπαϊκού ιδιωτικού καθαρού πλούτου των 56 τρισ. ευρώ.
Ο µέσος ενήλικος Ευρωπαίος έχει περιουσία 167.100 ευρώ, όµως και πάλι ως προς το ποσό αυτό υπάρχουν µεγάλες αποκλίσεις. Για παράδειγµα, ο συνολικός µέσος ιδιωτικός πλούτος ανά ενήλικο στο Λουξεµβούργο, την Ελβετία και το Βέλγιο υπερβαίνει κατά πολύ τον ευρωπαϊκό µέσο όρο, ενώ χώρες όπως η Ισπανία, η Ελλάδα και η Σλοβακία βρίσκονται πολύ χαµηλότερα από τον ευρωπαϊκό µέσο όρο. Αντιστρόφως ανάλογη της εικόνας αυτής είναι η επίπτωση της οικονοµικής κρίσης: οι χώρες µε τα χαµηλότερα επίπεδα πλούτου είχαν και τις µεγαλύτερες απώλειες, δείχνοντας ότι το χάσµα µεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών έχει διευρυνθεί. Επίσης, για την άνοδο του ευρωπαϊκού ιδιωτικού πλούτου ουσιαστικά αιτία είναι η άνοδος των χωρών του αποκαλούµενου «πυρήνα» της Ευρώπης. Η Ελβετία, το Λουξεµβούργο, η Αυστρία και η Γερµανία έχουν υπερκαλύψει τις απώλειες που καταγράφηκαν (και καταγράφονται) στις χώρες της αποκαλούµενης «περιφέρειας» της Ευρώπης και που τώρα βρίσκονται σε κάποια πρώτη φάση ανάκαµψης.