ΜL: Θεωρείτε πως αρκεί το περιθώριο προσαρμογής μέχρι το 2020;
ΔΠ: Το όριο προσαρμογής ουσιαστικά είναι το τέλος του 2019. Εμείς από τον Ιούνιο του 2018 καλούμαστε να αξιολογήσουμε, να αξιοποιήσουμε και να δηλώσουμε τα στοιχεία που συλλέξαμε στην Ε.Ε. Οι εταιρείες που εισάγουν και παράγουν πλαστικές σακούλες θα εντάσσονται στο Εθνικό Μητρώο Παραγωγών (ΕΜΠΑ) και με αυτόν τον τρόπο ελπίζουμε ότι θα παταχθεί το παράνομο εμπόριο. Επιπλέον, θα καταγράφουμε μέσω του ΕΜΠΑ πόσες σακούλες διατέθηκαν στην αγορά στις τρεις κατηγορίες με κριτήριο το πάχος τους: από 0-15 μικρά, οι πολύ λεπτές, τις οποίες έχουμε εξαιρέσει, από 15-50 μικρά, αυτές που θέλουμε να μειώσουμε και από 50-70 μικρά, σακούλες που μπορούν τα καταστήματα να διαθέτουν στο ταμείο τους επί πληρωμή. Στις αρχές του 2020 θα αξιολογηθούν τα στοιχεία που θα έχουμε συλλέξει για να δούμε εάν πετύχαμε τους στόχους που έθεσε η Ε.Ε., δηλαδή 90 πλαστικές σακούλες ανά άτομο ανά έτος. Μετά από αυτήν την αξιολόγηση θα αποφασιστεί εάν χρειάζονται περαιτέρω μέτρα, που φθάνουν μέχρι την πλήρη απαγόρευση της πλαστικής σακούλας από 15-50 μικρά.
ΜL: Αυτά τα μέτρα αφορούν τις μεγάλες οργανωμένες επιχειρήσεις, οι οποίες έχουν αποδεχθεί τη διαδικασία. Τι γίνεται, όμως, με τις μικρότερες;
ΔΠ: Οι μικρότερες επιχειρήσεις, όπως προβλέπεται στην Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΚΥΑ) και στον καινούριο νόμο, έχουν τις ίδιες υποχρεώσεις με τις μεγάλες. Αυτό σημαίνει ότι, όταν κάποια επιχείρηση ελέγχεται από την ΑΑΔΕ, θα εξετάζεται αν στις σακούλες που διαθέτει το κατάστημα αναγράφουν τον αριθμό μητρώου ΕΜΠΑ (βεβαίως έχει δοθεί μεταβατική περίοδος αναγραφής του αριθμού μητρώου ΕΜΠΑ). Πιστεύουμε ότι αυτή η κατάσταση θα είναι μεταβατική, γιατί οι πολίτες ελπίζουμε να ανταποκριθούν γρήγορα στο μέτρο και να χρησιμοποιήσουν τσάντες πολλαπλών χρήσεων. Συνηθίζω να λέω πως θα ήθελα τα έσοδα του ΕΟΑΝ να είναι ελάχιστα. Θα ήθελα να παροτρύνω τους πολίτες να πουν όχι στην πλαστική σακούλα και να χρησιμοποιήσουν τις τσάντες πολλαπλών χρήσεων.
ΜL: Σύμφωνα με την Κοινοτική Οδηγία της Ε.Ε. του 2012, στην Ελλάδα έπρεπε η διαλογή να γίνεται στην πηγή από το 2015. Θα υπάρξουν επιπτώσεις για τα συστήματα που δεν τήρησαν την απόφαση;
ΔΠ: Η Κοινοτική Οδηγία της Ε.Ε. τόνιζε «όπου είναι οικονομικά και περιβαλλοντικά εφικτό». Επομένως δεν μπορούσαμε να αποδείξουμε ότι αυτό ήταν και χωροταξικά και οικονομικά εφικτό, γι’ αυτό και στον νέο νόμο έχει αποφασιστεί η εφαρμογή των «τεσσάρων ρευμάτων». Είναι μια διαδικασία που θα εφαρμοστεί μέσω του νέου εξαετούς επιχειρησιακού προγράμματος, που θα υποβληθεί προς έγκριση στον ΕΟΑΝ εντός έξι μηνών από την έκδοση του ΦΕΚ του νέου νόμου 2939. Για εμάς στον ΕΟΑΝ είναι κομβικής σημασίας να περάσουμε γρήγορα στα «τέσσερα ρεύματα», δηλαδή στον διαχωρισμό των απορριμμάτων σε 4 κατηγορίες και να εφαρμοστεί η διαλογή στην πηγή.
Με τον νέο νόμο δεν στερούμε τίποτε από την ιδιωτική πρωτοβουλία, η οποία συνεχίζει να διατηρεί τον ρόλο της και μπορεί να τον επεκτείνει με την απελευθέρωση της αγοράς
Έχει χαμηλότερο κόστος και οφέλη όπως η ποιότητα των ανακυκλώσιμων υλικών, δηλαδή υλικά προς άμεση αξιοποίηση. Στόχος μας είναι το μεγαλύτερο μέρος των ανακυκλώσιμων υλικών να πηγαίνει ως πρώτη ύλη στην ελληνική βιομηχανία και να μην εξάγεται. Επίσης, με το τρόπος που γίνεται η διαλογή στα ΚΔΑΥ σήμερα με τον μπλε κάδο, απαιτούνται υψηλής τεχνολογίας εγκαταστάσεις. Με την εφαρμογή των «τεσσάρων ρευμάτων» οι εγκαταστάσεις των ΚΔΑΥ θα στοιχίζουν λιγότερο. Ειδικά σε νησιωτικές ή ορεινές περιοχές, όπου τα ΚΔΑΥ βρίσκονται σε μακρινή απόσταση με αποτέλεσμα -για οικονομικούς λόγους- τα ανακυκλώσιμα υλικά να καταλήγουν στις χωματερές, είναι αναγκαίο να χρηματοδοτηθούν άμεσα τέτοιες εγκαταστάσεις.