«Η Ελλάδα μπορεί να κάνει τη μεγάλη διαφορά»
Μπορεί όμως η Ελλάδα να στερήσει από την Τουρκία την πρωτοκαθεδρία ως διαμετακομιστικό κέντρο για την περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και ταυτόχρονα να ανταγωνιστεί τα παραδοσιακά λιμάνια διαμετακομιστικού εμπορίου της Βόρειας Ευρώπης; Σύμφωνα με τον κ. Ροδόπουλο, η χώρα μας όχι μόνο έχει τη δυνατότητα να διεκδικήσει μερίδιο αυτής της πίτας, αλλά μπορεί να κάνει και τη μεγάλη διαφορά, εάν επενδύσει σοβαρά και σωστά στην ανάπτυξη του τομέα. «Οι υπηρεσίες εφοδιαστικής αλυσίδας στην Ελλάδα έχουν κατακτήσει ένα επίπεδο, το οποίο σαφώς βέβαια μπορεί να βελτιωθεί. Επενδύσεις τεχνολογίας, διαχείρισης στόλου, εγκαταστάσεων, καθώς και ανθρώπινου δυναμικού γίνονται προς το παρόν με βάση τις δυνατότητες των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στον κλάδο, πάντα όμως με φειδώ. Μετά την επιβολή των capital controls, μάλιστα, οι επενδύσεις πολλών εταιρειών του κλάδου σίγουρα επανεξετάζονται, ενώ πολλοί τηρούν στάση αναμονής. Οι επιπτώσεις της ύφεσης στην αγορά είναι ανυπολόγιστες», τονίζει, και συμπληρώνει: «Παρ’ όλα αυτά ο τομέας της ΕΑ&L δείχνει να έχει ισχυρές αντιστάσεις. Όμως, αυτό δεν συνεπάγεται απαραίτητα και ανάπτυξη. Η ανάπτυξη για να δημιουργηθεί απαιτεί συνεχή επενδυτική δραστηριότητα, υγιές περιβάλλον για το επιχειρείν και μια αγορά που θα μπορεί να γίνει αποδέκτης ποιοτικών δεδομένων».
Αυτό το πλαίσιο πρέπει να δημιουργηθεί και γι’ αυτό είναι αναγκαία η χάραξη εθνικής αναπτυξιακής στρατηγικής, καθώς το ζήτημα του επιχειρείν και της ανάπτυξης είναι πολύπλοκο και πολύπλευρο, εξηγεί. Ακριβώς σε αυτήν την έλλειψη και στις παθογένειες της ελληνικής πραγματικότητας αποδίδει και το σοβαρό πρόβλημα που δημιουργήθηκε -με σημαντικές επιπτώσεις για τον κλάδο- στην Ειδομένη, όπου η κατάληψη των σιδηροδρομικών γραμμών από πρόσφυγες κατέστησε αδύνατη τη μετακίνηση φορτίων. Σαφώς πρόκειται για ένα έκτακτο γεγονός και η προσφυγική κρίση πρέπει να αντιμετωπίζεται πρωτίστως με ανθρωπιστικά και όχι οικονομικά κριτήρια, όμως ένα οργανωμένο κράτος θα έπρεπε να είναι σε θέση να αντιμετωπίσει την κατάσταση πολύ πιο άμεσα, ώστε να μετριάσει τις αρνητικές συνέπειες, όπως εξηγεί ο κ. Ροδόπουλος.
«Η Ελλάδα διακατέχεται από μια παθογένεια δεκαετιών. Η έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού και η αδύναμη οργανωτική δομή στέκουν αντίπαλοι μπροστά στο όποιο πλάνο εθνικής ανασυγκρότησης. Η Ειδομένη ήταν ακόμα μια τέτοια περίπτωση, όπου έγινε ξεκάθαρο πως το κράτος δεν μπορεί να λειτουργήσει προληπτικά, αλλά μόνο πυροσβεστικά κι αφότου έχει υποστεί ζημιά. Γιατί; Επειδή δεν έχει στρατηγικό σχεδιασμό. Σκεφτείτε ότι σε διάστημα μικρότερο των 2 εβδομάδων η ΤΡΑΙΝΟΣΕ έχασε 2 εκατ. ευρώ, ενώ οι σιδηροδρομικές εμπορευματικές μεταφορές υπέστησαν μια θλιβερή ήττα αναφορικά με την αξιοπιστία τους. Είναι άλλη μία περίπτωση διαχείρισης σοβαρής κρίσης που θα έπρεπε να έχει λυθεί άμεσα. Και θα μου επιτρέψετε συνειρμικά να αναφερθώ στον Νικολό Μακιαβέλι, ο οποίος είχε ορίσει ως κυρίαρχο παράγοντα το σημείο όπου τέμνονται η δράση με την τύχη (τα τυχαία και απρόβλεπτα γεγονότα). Σκοπός του “ηγεμόνα” είναι να μπορέσει να περιορίσει τον παράγοντα τύχη», επισημαίνει.