Κώστας Δηµόπουλος AIWS, Associate member of the Institute of Wines & Spirits
Στα χρόνια της ευηµερίας, το ράφι του σούπερ µάρκετ ήταν κάτι σαν κατάρα για τους οινοποιούς και τους οινογνώστες. Στα χρόνια της κρίσης, έχει γίνει κάτι σαν τη… Γη της Επαγγελίας. Στην προκειµένη περίπτωση, η αλήθεια δεν βρίσκεται στη µέση – για την ακρίβεια δεν βρίσκεται πουθενά! Γιατί το κρασί είναι ένα ιδιαίτερο προϊόν και σηµασία δεν έχει από ποιον δρόµο θα φτάσει µέχρι τον καταναλωτή, αλλά ο τρόπος µε τον οποίο θα του συµπεριφερθεί αυτός που θα το πουλήσει.
Σε µια ελληνική διαφήµιση των αρχών της δεκαετίας του ’80, ένα παιδάκι πηγαίνει στο µπακάλικο της γειτονιάς (πρόδροµο του σηµερινού σούπερ µάρκετ της γειτονιάς). Αντί της περιβόητης λίστας που πλέον χρησιµοποιείται ευλαβικά σχεδόν απ’ όλους, το παιδάκι προτιµά να αποµνηµονεύσει τα προϊόντα που πρέπει να αγοράσει και, για να είναι σίγουρο ότι θα τα θυµηθεί όλα, τα λέει φωναχτά στη διαδροµή: «Τυρί, ρύζι, καφές, γάλα, Καµπά»! Μετά από πολλές επαναλήψεις (αρκετές για να θυµάµαι ακόµα τη λίστα µετά από τόσα χρόνια) φτάνει στο µαγαζί και µε σίγουρο ύφος ζητάει από τον µπακάλη: «Τυρί, ρύζι, καφέ, γάλα…» Ο Καµπάς ξαφνικά έχει φύγει από το µυαλό του και, πάνω που αρχίζει να πανικοβάλλεται, ένας κύριος δίπλα ζητάει Καµπά… Το χαµόγελο επανέρχεται στα χείλη του µικρού που θυµάται αυτό που είχε ξεχάσει και µε δυνατή φωνή φωνάζει «…και Καµπά!».
Τριάντα δευτερόλεπτα από ένα διαφηµιστικό spot του παρελθόντος είναι αρκετά για να λειτουργήσουν ως ιστορικό αρχείο ικανό να µας θυµίσει αρκετά πράγµατα για εκείνη την εποχή. Ήταν τα χρόνια που ο κόσµος ψώνιζε ακόµα στα µπακάλικα, πριν ανοίξει ένα σούπερ µάρκετ κάποιας οργανωµένης λιανεµπορικής σε κάθε γωνία. Ήταν τα χρόνια που οι γονείς δεν φοβούνταν να στείλουν τα παιδιά τους να πάνε µόνα τους να ψωνίσουν. Κι ακόµα ήταν η εποχή που ο κόσµος είχε το κρασί στη λίστα των αναγκαίων ειδών του καθηµερινού τραπεζιού, συνήθως βέβαια µε τη µορφή κάποιου φθηνού εµφιαλωµένου κρασιού ή ρετσίνας, αν όχι χύµα (που διαχρονικά παραµένει στην επικαιρότητα).
Από τότε άλλαξαν πολλά. Το κρασί ως καταναλωτικό προϊόν πέρασε πολλές διακυµάνσεις, επηρεάστηκε θετικά από την εµφάνιση ταλαντούχων και σπουδασµένων οινοποιών, κέρδισε κι έχασε από τα οικονοµικά σκαµπανεβάσµατα, έγινε µόδα και έφυγε από τη µόδα, συζητήθηκε πολύ, άλλοτε θετικά και άλλοτε αρνητικά για τις τιµές του και όχι µόνο, από είδος καθηµερινής ανάγκης έγινε για κάποιους είδος επίδειξης και δηµιουργίας εντυπώσεων, ενώ για άλλους έγινε πάθος, µεράκι, ένας νέος υπέροχος κόσµος.